„KORCZAK” – RECENZJA FILMU
Olga Banit (Kijów)
Film ,,Korczak” w reżyserii wybitnego Andrzeja Wajdy, który ma na swoim koncie wiele nagród za dzieła filmowe, został wyprodukowany w 1990 roku. Scenariusz został napisany przez Agnieszkę Holland, która pisząc go, opierała się na pamiętnikach Korczaka, również na dziennikach, listach i relacjach przyjaciół doktora. W filmie zawartych jest wiele szczegółów i wydarzeń ostatnich kilku miesięcy życia bohatera. Muzykę do filmu skomponował Wojciech Kilar.
Obraz ten jest dokumentem, w którym są pokazane prawdziwe zdarzenia z życia ludzi podczas II wojny światowej. Ale przede wszystkim fabuła dotyczy biografii Janusza Korczaka. W filmie zobaczć możemy autentyczne zdjęcia z getta wykonywane przez Roba Mullera. Film jest czarno-biały, dzięki czemu znakomicie pokazuje atmosferę getta.
Główne role kroują m.in. Wojciech Pszoniak jako Janusz Korczak, Marzena Trybała – Ernesta i Adam Siemion – Abramek. To dzieło warte obejrzenia ze względu na swoje przesłanie i świetną grę aktorską głównego bohatera. Wojciech Pszoniak idealnie odegrał rolę tytułową. Potrafił znakomicie pokazać, jakie uczucia kierowały w tamtym czasie kochającym dzieci doktorem i kierownikiem sierocińca. Możemy odnieść wrażenie, że to sam „Stary Doktor” pojawia się na ekranie.
Akcja pierwszej połowy filmu rozgrywa się w 1939 roku w Warszawie, w domu sierot dla dzieci żydowskich, gdzie dyrektorem był Korczak. Robił wszystko, żeby dziecóm zapewnić podstawowe potrzeby, ale głównie dać im poczycie bezpieczeństwa. Pragnął, by mogły mieć chociaż namiastkę normalności.
Druga połowa filmu rozgrywa się w warszawskim getcie. Oglądamy tam wstrząsające sceny śmierci. Znakomita gra aktorów pozwala widzowi odczuć przyeżycia bohaterów. Śmierc byla tam codziennością! Ludzie umierali na ulice z głodu i zimna. Wsród nich najwięcej dzieci. „Jeżeli nie możemy ich uratować, zapewijmy im przynajmniej godną, ludzką śmierć!„ Te słowa Korczaka zrobiły na mnie ogromne wrażenie i sądzę, że wzruszyły bardzo dużo osób.
Korczak nie pozwalał na to by dzieci z jego sierocińca patrzały na okrutne sceny dziejące się na ulicach getta i kazał zamurować wszystkie okna przytułku. Nie wypuszczał też swoich podopiecznych na ulicę podczas pobytu żołnierzy w mieście. Jednak Korczak przygotowuje z wychowankami spektakl według sztuki Rabindranatha Tagora, która mówi o umieraniu. Uważa, że dzieci powinny oswoić się ze śmiercią.
Bardzo poruszającą jest ostatnia scena, gdy Korczak mimo perswazji swoich przyjaciół świadomie jedzie na śmierć razem z dziećmi. Dzieci spokojnie idą ulicami getta. Sądzą, że jadą na wycieczkę. Na czele pochodu niesiona jest flaga sierocińca. Korczak wraz z dziećmi wsiada do wagonów, które odjeżdżają w kierunku Treblinki… gdzyie trafiają do gazu. Jednak reżeser na zakończenie tworzy metaforyczne wizję, w której dzieci wraz z swoim doktorem wybiegają z wagonu i znikają we mgle. Film kończy napis informujący, że Korczak wraz z dziećmi zginął w Treblince w sierpniu 1942.
Przesłaniem filmu jest przede wszystkim upamiętnienie heroizmu Janusza Korczaka w czasach nieludzkich. Bardzo polecam ten film ludziom, którzy interesują się historią, ale również osobom które nie zetknięły się dotychczas z sylwetką Janusza Korczaka.
Moim zdaniem film „Korczak” jest wybitnym dziełem Andrzeja Wajdy. Wajda chciał oddać w swoim dziele wielkość człowieczeństwa Janusza Korczaka i to mu się z całą pewnością udało. W „Korczaku” widzimy odwagę głównego bohatera, kiedy pomimo wielu propozycji azylu i ucieczki postanowił zostać w getcie do końca towarzysząc swoim małym podopiecznym. Zachęcam do obejrzenia tego filmu na lekcji języka polskiego, bo jest to dzieło chwytające za serca, opowiadające o nieugiętym i walczącym do końca o swoje ideały człowieku, jakim był Janusz Korczak i potrafiące zmusić do myślenia nad ludzką naturą.
Zródla:
ttp://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=122915
http://zadane.pl/wypracowanie/Recenzja_z_filmu_Korczak_-52851
